Griekse Griep

De ziekte, voor de Griekse arts, was een gebrek aan saldo en harmonie met aard. De arts was daarom een student niet alleen van het individuele lichaam, of microkosmos, maar van zijn plaats in de grotere natuurlijke wereld, of macrokosmos. Dit soort van het denken is bijzonder duidelijk in een ander Hippocratic werk, Lucht, Wateren, Plaatsen. In die verhandeling, schetste de schrijver hoe de milieufactoren de soorten ziektenmensen worden opgelopen dicteerden die aan en hoe de arts, vaak rondtrekkend, het milieu van de zieke persoon moest bestuderen alvorens de behandeling efficiënt zou kunnen zijn. De verhandeling is ook politiek intens. De traditionele vijanden van de Griekse stadstaten werden gekenmerkt slap, lui, en decadent, ten gevolge van het hete oostelijke milieu dat zij, en onderworpen aan ziekten van luiaard dientengevolge hebben gewoond in geweest.